Θεέ μου! Πως την κατήντησαν!
Αυτήν την όμορφη, τη σφιχτοδεμένη, την γεμάτη νεανικότητα, υγεία και σφρίγος!
Με τα ροδοκόκκινα μάγουλα και τους βραστούς χυμούς, που μας τους πρόσφερε, με όλα τα κάλλη του κορμιού της, αφειδώλευτα και πάμφθηνα και δημοκρατικότατα σε όλους: ντόπιους και ξένους , πλούσιους και φτωχούς, δικαίους και αδίκους.
Πανταχού παρούσα και τα “πάντα πληρούσα” έσβηνε τη δίψα του κορμιού μας κα πράυνε της καρδιάς μας το καμίνι, όταν ο φλογερός ήλιος του Ιουλίου μας πυρπολούσε. Και, -πράγμα περίεργο!- παρ’ όλο αυτό το δόσιμό της, το καθημερινό, το αέναο, το “χύδην”, απ’το παλάτι του μεγιστάνα ως το κατώφλι της χαμοκέλας, αυτή η άσωστη και άσωτη, δε κατάφερε ποτέ ν’αποκτήσει τον τίτλο της χυδαίας και της ξετσίπωτης!
Απελάμβανε την αμέριστη εκτίμησή μας και πριν να τη χαρούμε ακόμα -αίσθημα που κλείνεται στα όρια του φυσικού, αφού δεν είχε επέλθει ακόμα ο κόρος- αλλά και ύστερα από το δόσιμο το ολοκληρωτικό, που λογικότατα, συνοδεύται πάντα από το “μπούχτισμα” και τη βαριεστημάρα.
Η συντροφιά της -και σαν θέαμα αισθητικό, αλλά και σαν απόλαυση αισθησιακή- μας ήταν πάντα καλοπρόσδεχτη, σ’οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας, αλλά και της… νύχτας!
Το φιλί της ήταν νέκταρ και το κορμί της αμβροσία, πάντα προκλητικό και μεστωμένο και… τραγανό, παρ’ όλη την κατάχρηση και τα ξενύχτια.
Δεν βαφόταν ποτέ. Δεν ήξερε τι θα πει μακιγιάζ και τα τοιαύτα πάμπολα συμπράγκαλα που ψευτίζουν την ομορφιά. Ίσως γι’αυτό να μη φθειρόταν.
Και, ξαφνικά, αποφάσισε να γίνει… πολιτισμένη!…
Ξένοι γιατροί, προπαντός Αμερικανοί, την παρέλαβαν στα Ινστιτούτα τους και την άρχισαν στις δίαιτες, στα χημικά λουτρά, στις βιταμίνες και γενικά σ’όλα αυτά τα ηλίθια κατασκευάσματα που ξεφεύγουν από τα πλαίσια της ορθόδοξης διαιτητικής που ως τώρα η δύστυχη ήξερε.
Αποτέλεσμα: Φθορά!
Ανόστεψε, έχασε τη φλόγα της, έσβησαν οι ίμεροι του κορμιού της και ξεθύμανε το παλιό φλογερό ταμπεραμέντο της!
Κρύα, άνοστη και ψυχρή, προσφέρεται ακόμα και μάλιστα με ελάχιστο χρηματικό τίμημα, αλλά κανείς δεν την εκτιμάει πια, κανείς δεν την έχει σε υπόληψη.
Αυτή φταίει για την κατάντια της.
Αυτή που περιφρόνησε το φτωχό και τίμιο ψωμί της Ελληνικής γης και ζήλεψε την εφήμερη δόξα των… Σταρ του Λογκ-Μπιτς!
Αυτή, η… ντόπια Ντομάτα, που τα ξένα λιπάσματα την μετέβαλλαν σε άνοστο κολοκύθι!
Καλά να πάθει!