Μου λεν πως δεν εισ’ όμορφη!
Εκείνους τι τους νοιάζει;
Θαρρούν πως θα το βάλουμε,
αγάπη μου, μαράζι;
Μόνο για μας, στη γλάστρα μας
τα μπουγαρίνια ανθούνε.
Ας πάρουνε τα μάτια μου
κι ας έρθουν να Σε δούνε!
Μου λεν πως είσ’ αμόρφωτη
και πως, Καλή μου, τάχα
οι γνώσεις Σου σταμάτησαν
στο «βου−α−βά» μονάχα!
Δε θέλω τα τριαντάφυλλα
που λάμπουν στη βιτρίνα.
Με φτάνουν τα κυκλάμινα
και του βουνού τα κρίνα!